അക്ഷര വീട് മാസിക MARCH-2017 - Aksharaveedu Admin (free novel 24 .TXT) 📗

ആമുഖം

പ്രിയപ്പെട്ട നമ്മുടെ കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളോട്...

നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരും തരുന്ന ,തന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ സ്നേഹത്തിനു നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തുടങ്ങട്ടെ... കുറച്ചു നല്ല കൂട്ടുകാരുടെ മനസ്സിലുണ്ടായ ആശയമാണ് അക്ഷര വീടി൯െറ.... അടിത്തറ.

 

നവമാധ്യമ എഴുത്തുകാരെക്കുറിച്ച് ഒരു എഴുത്തു കാര൯ ഈയിടെ നടത്തിയ പരാമ൪ശം...നമുക്കെതിരായ കടന്നാക്റമണമാണ്...

ഇവിടെ... മാഞ്ഞുപോകാതെ.. നിങ്ങളുടെ രചനകളും ഡിജിറ്റലായി.... പ്രസിദ്ധീകരണം നടത്തി... അവയെ... ഡിജിറ്റലായി വായനശാലയൊരുക്കി...വെബ്സൈറ്റിലാക്കി... അക്ഷര വീട് എഴുത്തിനോടും.. എഴുത്തുകാരോടും വായനക്കാരോടും....നീതികാണിക്കുന്നു... ഇതൊക്കെ നടക്കുന്നു എങ്കിലും ,എല്ലാത്തിനും ഉപരി നമ്മെ അമ്പരപ്പെടുത്തിയത് നിങ്ങളുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ഈ സ്നേഹം,പ്രോത്സാഹനം എല്ലാമാണ്.

അതുകൊണ്ടു മാത്രമാണ് ഈ ചെറിയ കാലയളവിൽ തന്നെ ആറായിരത്തിലധികം...അംഗങ്ങൾ എന്ന മഹത്തായ നേട്ടത്തിലേക്ക് നമ്മൾ എത്തി ചേർന്നത്..

വ്യക്തിപരമായി ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാത്ത ഒരുപാടു സുഹൃത്തുക്കൾ അവരുടെ കൂട്ടുകാരെ നമ്മുടെ ഈ കുടുംബത്തിലേക്ക് ചേർക്കുന്നത് കണ്ടു ഞങ്ങൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു പലപ്പോഴും...ഇനിയും... നിങ്ങളുടെ വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ ചേ൪ക്കുക... അവ൪ക്ക്... എഴുതാനും വായിക്കാനും വളരാനും ഒരവസരം നല്കുക...

"നല്ല നല്ല എഴുത്തുകാർക്കൊപ്പം ,അവരെ കൂടെ നിന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ,ശരിക്കും ഗ്രൂപ്പുകളെ നില നിർത്തിക്കൊണ്ട് പോകുന്ന പ്രിയ വായനക്കാർ,ലൈക്കും കമന്റും കൊടുത്തു പുതിയ ആളുകളെ നമ്മുടെ ഈ വീട്ടിലേക്കു കൈ പിടിച്ചു കയറ്റുന്ന നമ്മുടെ സ്വന്തം കുടുംബാംഗങ്ങൾ"" ..

ഈ മാസികയുടെ വളർച്ചയിൽ അതിന്റെ എല്ലാ മേഘലകളിലും നിങ്ങളുടെ മികച്ച പങ്കാളിത്തവും സഹകരണവും ഞങ്ങൾ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു.

ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും ഉള്ള സ്നേഹം ഉള്ളു തുറന്നു അറിയിക്കുകയാണ് ..

സാമൂഹ്യ സാംസ്കാരിക കാര്യങ്ങളിലും ഉടൻ തന്നെ നമ്മുടെ ഈ കുടുംബത്തിലെ പ്രവ൪ത്തനം തുടക്കം കുറിക്കും..
 കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ഉടൻ അറിയിക്കുന്നതായിരിക്കും...

 പുസ്തക വായനയ്ക്ക് പുതിയൊരു ഡിജിറ്റലായ ദൃശ്യഭാഷ്യം നൽകിക്കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ അഭിരുചിക്ക് അനുസരിച്ച് വായിക്കാനും എഴുതാനും ചിന്തിക്കാനും വഴിയൊരുക്കുകയാണ്അക്ഷരവീട്മാസിക. ഒരു പാട് വായിക്കാൻ നിറഞ്ഞ വിഭവങ്ങൾ ഉണ്ട്.

മാസികയിലെ ലി൯ക്ഫേസ്ബുക്കുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.      രചയിതാവി൯റെ പേര് പ്രസ്സ് ചെയ്താലുടനേ അവരുടെ ഫേസ്ബുക്കു

പേജിലെത്തിച്ചേരാം. സ്നേഹത്തോടെ ......ടീം     അക്ഷര വീട്

ഫേസ്ബുക്ക് ഗ്രൂപ്പ്:-അക്ഷര വീട്
     https://www.facebook.com/groups/1280130775363441/

 

ഫേസ്ബുക്ക്പേജ്:-  അക്ഷര വീട്
     http://www.facebook.com/aksharaveeduepage

 

വെബ് സെറ്റ്;-

website http://aksharaveedu.wordpress.com

 
    Chief Editor & IT Co-ordinator : 

Raj Mohan, M.Com,BLIS,PGDCA,DTTM

Digital Production:- Digital Book World

https://www.facebook.com/digitalbooksworld/)

Publicity Media:-WORDS 

https://www.facebook.com/wordemagazine)

 Prepared By: Admin Group-Aksharaveedu.    

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

  Associate Editor: Abdul Rasheed Karani

  

 

 

 

 

 

 

Adv S Manoj Kumar(Group Legal Advisor)

 

 

 

 

Editorial Board: Mujeeb Edavanna,സിറിൾ കുണ്ടൂർ,Younus Muhammed,Martin Palakkappillil, Kp Shameer,ജിതു നാരായണൻ, Jomy Roy,Surendran Almas,Krishnakumar Payyanur,Parvathy Shankar 

 

 അക്ഷരവീട് ഡിജിററല്‍ ഗ്രന്ഥശാല
ഡിജിററല്‍ സാങ്കേതിക വിദ്യ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു ടച്ചിലൂടെ വായന സാധ്യമാക്കികൊണ്ട് ഡിജിറ്റലായി തയ്യാറാക്കിയ കവിതാ സമാഹാരം,മലയാളം മാസിക വായിച്ചറിയുക
തുറന്ന് വായിക്കുവാ൯ താഴോട്ട്... വെബ് അഡ്രസ്സ് പ്രസ്സ് ചെയ്യുക..FREE TO READ BOOKS,MAGAZINES ETC. Visit and like for regular reading.Digital Book World
https://www.facebook.com/digitalbooksworld/ 

 

തൂലിക....കവിത

 Raj Mohan

ജ൪മ്മ൯ ഡിജിററല്‍ സാങ്കേതിക വിദ്യ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു ടച്ചിലൂടെ വായന സാധ്യമാക്കികൊണ്ട് ഡിജിറ്റലായി തയ്യാറാക്കിയ Raj Mohan൯െറ കവിതാ സമാഹാരം
മിഴികളിലൂടെ- തുറന്ന് വായിക്കുവാ൯ താഴോട്ട്... വെബ് അഡ്രസ്സ് പ്രസ്സ് ചെയ്യുക..
https://www.bookrix.com/book.html?bookID=zle3ff22b012f75_1485341475.8390879631#0,558,26442

Press below link to read this beautiful digital malayalm poetry collection by this magazine     Chief  Editor.

Visit to read:-www.facebook.com/digitalbooksworld  :-Digital Book World   Written by: Raj Mohan

 

കാലം...കവിത

''കാലം കുതിര പോല്‍ പായുമ്പോഴും......
കാലിടറാതെ മുന്നേറുമ്പോഴും......
കാലാന്തരങ്ങള്‍ക്കും അപ്പുറമീ ജന്മം ...
കേവലം ഒരോര്‍മ്മയായ് മാറുമ്പോഴും.......
കാലമതേകിയ സുന്ദര നിമിഷവും........
കണ്ണീരുണങ്ങിയ നൊമ്പരവും ......
കരളിലേ മായ്ക്കാത്ത കഥകളായ് തീരുന്നു ...
കനവു പോലുള്ളോരെന്‍ ജീവിതവും.......Ramseen Daniff

കാത്തിരിപ്പ്-കഥ

 രാത്രികൾ സുന്ദരങ്ങളാണ്. പക്ഷെ അതു കാണാൻ പലർക്കും കഴിയാറില്ല.
മന:സമാധാനമുള്ളവർ സ്വാഭാവകമായി ഉറങ്ങിപ്പോകും. സമാധാനമില്ലാത്തവർ ഉണർന്നിരിക്കും. പക്ഷെ, രാത്രിയുടെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാൻ അവർക്കു കഴിയില്ല. ബീച്ചിൽ മലർന്നു കിടന്ന് ആകാശത്തേയ്ക്കു നോക്കി പോയ ഒരു രാത്രിയിൽ ടോണി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ
ഇപ്പോൾ ഉറങ്ങാത്ത തനിക്കും രാത്രി സുന്ദരമല്ല.തണുപ്പ് മെല്ലെ മെല്ലെ അകത്തേക്ക് കടന്നു വരുന്ന ജനൽ വഴി പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ് അയാൾ.
രാത്രിയുടെ ഘടികാരസൂചികൾ ക്രമേണ പ്രഭാതത്തിന് വഴിമാറും.
പുലർച്ചയ്ക്കുള്ള വണ്ടിയും കാത്ത് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷന് തൊട്ടടുത്തുള്ള മുറിയിൽ അയൾ മണിക്കൂറുകൾ എണ്ണുകയാണ്.ടോണിയുടെ മുറിയെന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്ന മുറിയിൽ .

വരുന്നത് പെൺകുട്ടിയാണ്. പ്രായം ക്രിത്യം അറിയില്ലെങ്കിലും അവൾ യുവതിയാകണം.
എന്റെ ടോണിയെന്നാണ് അവൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയത്. കാമുകിയാകാം. സുഹൃത്താകാം. ഭാര്യയാകില്ല. അവൻ വിവാഹിതനല്ലെന്നാണല്ലോ തന്റെ അറിവ്.

പാലക്കാടൻ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നു വരുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി അപരിചിതമായ ഒരു പട്ടണത്തിൽ എത്തുന്നു എന്നതിന്റെ ഉൽകണ്ഠ അയാൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് ഉറങ്ങിക്രിത്യസമയത്ത് ഉണരാം എന്ന സാഹസം അയാൾ ഒഴിവാക്കി.
അവൾ വരുന്നത് തന്നെ തേടിയല്ല. നേരിട്ട് അറിയുക പോലും ഇല്ലാത്ത ഒരുവൾ! അവൾക്ക് കൈമാറേണ്ട ഒന്നു രണ്ട് ബാഗുകൾ മാത്രമാണ് കയ്യിൽ. ഒരിക്കൽ ലഹരിയിൽ ആണെന്നു തോന്നുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞു വച്ചതാണ് ഈ ദൗത്യം. വരുന്നയാൾ അവകാശിയാണോ സ ഹാ യാർത്ഥിയാണോ എന്നറിയില്ല. ചോദിക്കാൻ അവൻകൂടെയില്ല. .എന്താണ് എങ്ങനെയാണ് അവളോട് പറയുക എന്നും അറിയില്ല.. അതിന്റെ ഒരു പിരിമുറുക്കം ഹൃദയത്തിനുണ്ട്.
ഒരു നിയോഗം പോലെ എല്ലാം ചെയ്യുക അത്ര മാത്രം.

നഗരത്തിലെ തിരക്കിന് ഇപ്പോഴും കുറവില്ല. വിദ്ദരങ്ങളിൽ നിന്ന് വന്നിറങ്ങുന്നവരും തിരികെ പോകുന്നവരും എവിടെയോ എത്തിപ്പെടാനുള്ള തിരക്കിലാണ്. രാവും പകലും ഉണർന്നിരിക്കുന്ന നഗരത്തിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്കായി അയാൾ കാത്തിരിക്കുന്നു.

ഒരിയ്ക്കൽ കാൽവഴുതി വീഴും പോലെയാണ് ജീവിത പാച്ചിലിനിടയിൽ ഈ നഗരത്തിൽ താനെത്തിയത്. അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സ്വപ്നത്തിനിടക്ക് പെട്ടന്ന് ഉണർന്നതു പോലെ.വെറും പതിനാറു മാസം മുൻപ്.
ഇന്ന് പട്ടണത്തിന്റെ മുക്കും മൂലയും അയാൾക്ക് അറിയാം. ഗന്ധവും കാഴ്ചകളും. സുപരിചിതം.
പട്ടണത്തിന് അയാളെയും.

ടോണിയുടെ കണ്ണിലൂടെയാണു് അയാൾ എല്ലാം കണ്ടതും രുചിച്ചതും. അച്ഛന്റെ വിരൽ തുമ്പിലെ കുഞ്ഞെന്ന പോലെ.

തൊഴിൽ തേടിയാണ് നഗരത്തിൽ എത്തിയത്‌. വിശന്നും നടന്നും തളർന്നു, അതിലും കഠിനം നിരാശയുടെ ആക്രമണം. ചിറകു തളർന്ന് വഴിയോരത്ത് ഇരിക്കവെയാണ് ടോണി ജോർജ് എന്ന ടോണി അയാളെ കണ്ടുമുട്ടിയത്. ഇടിച്ചു കയറി അവൽ പരിചയപ്പെട്ടു. ആദ്യ ചോദ്യം അർദ്ധോക്തിയിൽ.
" മലയാളി?"
അതെ എന്നു പറയാൻ നാവിന് ബലമില്ലായിരുന്നു.
പതുക്കെ തലയാട്ടുമ്പോൾ ടോണി ചിരപരിചിത രോടെന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.
"എന്താടാ കൂവേ നാവില്ലേ? "
നാവ് നീട്ടി കാണിച്ചു താൻ:
അതവന് രുചിച്ചു.പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു പ്രതികരണം;
തൊഴിൽ തേടി വന്നതാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചോദ്യം മറ്റൊന്നായിരുന്നു.
" വല്ലതും കഴിച്ചോ "
" ഇല്ല - "
"എങ്കിൽ ആദ്യം വിശപ്പ്. അതു കഴിഞ്ഞ് വിശേഷം."
ചോദ്യഭാവത്തിൽ അയാളെ നോക്കുമ്പോൾ കണ്ണടച്ച് അയാൾ പറഞ്ഞു.
"എല്ലാം ശരിയാക്കാം മാഷേ ...."
ഉള്ളിൽ വന്ന ചോദ്യം മറച്ചു വച്ചില്ല.
"എന്തിനാണ് എന്നെ സഹായിക്കുന്നത്‌."
ടോണി പറഞ്ഞു.
"ഇന്നു വെളുപ്പിന് ഞാൻ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു. നീ വന്നുവെന്ന്‌." വട്ടാണോ എന്ന് ഉള്ളിൽ തോന്നി.മുഖം വായിച്ചിട്ടാകണം അവൻ പറഞ്ഞു.
" വട്ടല്ല. പേടിക്കേണ്ട."
കൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ചോദിച്ചു
,,എന്താ പേര്?"
"ടോണി . ടോണി ജോർജ്ജ് "
വീട്.?
"കള മാഷേ"
നമുക്കെന്താ ജോലി?"
നല്ല വെടിപ്പുള്ള ചിരിയായിരുന്നു ഉത്തരം. "ജീവിയ്യന്നതുതന്നെ വലിയൊരു ജോലിയാണടോ "

അവൻ നേരെ കൊണ്ടുപോയത്ത് അഴുക്കുപുരണ്ട ഒരു ചായക്കടയിലേക്ക്.
"എന്താ ക്കാ കയിക്കാൻ "
" പുട്ടും കറീം "
" താ"
" രണ്ടാക്കാ"
"ഇല്ലിക്കാ ഇവനു മാത്രം "
താൻ പുട്ടും കടലയും ആർത്തിയോടെ വിഴുങ്ങുന്നത് കൗതുകത്തോടെ ഒരു കാലിച്ചായയുടെ ഗ്ലാസ് തിരിച്ചും അൽപം വീതം കുടിച്ചും അവനിരുന്നു.
കടക്കാരൻ ഇക്ക നിർബന്ധിച്ചു.
"എന്തെങ്കിലും കഴിക്കടാ ഹമുക്കേ"
അവൻ ചിരിച്ചു -
"വിശപ്പായില്ലുപ്പാ"
കഴിച്ച് തിരിച്ചു പോരുമ്പോൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൻ പൈസയൊന്നും കൊടുത്തില്ല. കടക്കാരൻ ചോദിച്ചുമില്ല.ടോണിയും അലിയും ഇതെന്തു ബന്ധം? പറ്റായിരിക്കാം. അതോ പറ്റിക്കലോ .
ഒരു നിഴലുപോലെ ടോണിയുടെ പിറകെ നടക്കുമ്പോൾ ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല
" അതാരാ ''
"ഓ ! അത് അലീക്ക "
"ഉപ്പാന്ന് "
വീണ്ടും പതിവു ചിരി.
" ഓ! അതൊരു വെറും വിളി "
" നമ്മൾ കാശൊന്നും കൊടടുത്തില്ല "
"ഹ...ഹ.-. അതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ലാന്നേയ് 11
പിന്നെയും ഉള്ളിൽ സംശയം .
ഇവൻ സ്ഥലം ദാദയാണോ? പണ്ട് കഥകളിൽ കേട്ടിട്ടുള്ളതുപോലെ.
വിക്കി വിക്കി ആ സംശയവും ചോദിച്ചു. ഇടിവെട്ട് ചിരിയോടെ അവനത് നിഷേധിച്ചു.
" ഞാനൊരു പാവം"
"എന്നെ അലീക്കാക്ക് ഇഷ്ടാ അത്ര തന്നെ."
" ഈ പട്ടണത്തിൽ പത്തു കായ് കയ്യിലില്ലാതെ ജീവിക്കണ ഹിമാറാടോ ഞാൻ "
അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി.
"ചിരിക്കൊരു കുറവില്ല"
ടോണി അയാളെ വഴിയിൽ പിടിച്ചു നിറുത്തി. കണ്ണിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി പറഞ്ഞു.
" അതേ ടോ"
"കരഞ്ഞു് കരഞ്ഞ് കണ്ണീർ വറ്റീപ്പൊ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങീതാടോ "
" sorry - ... അയാൾ പരുങ്ങി.
തോളത്തുതട്ടി ടോണി പറഞ്ഞു.
"ഒക്കെ ഒരു തമാശയാടോ വെറും തമാശ"
നടപ്പ് ചെന്നെത്തിയത് ഒരു ചെറിയ വീടിന്റെ വാതുക്കൽ . കതകിൽ തട്ടി ആയാൾ വിളിച്ചു.
" സുജാതാ അരേ സുനോ "
അകത്തു നിന്നും തിരികെ കേട്ടു .
" കോനേ തൂ"
ഒപ്പം നടന്നടുക്കുന്ന ശബ്ദം
കതകു തുറന്ന് ഞങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ചോദിച്ചു. "ക്ലാഹുവാ ഭയ്യാ "
ടോണി പറഞ്ഞു.
"ചാ വിദേ ദോ സുനോ "
അകത്തു നിന്നും ചോദ്യം
"യേ കോനേ ബേട്ടീ"
"ടോണി ഭയ്യാ മാ"
അവൾ അകത്തേക്കോടി. ചാവിയുമായി തിരികെ വന്നു. സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്. അവളുടെ സംസാരവും നോട്ടവും പ്രണയം നിറഞ്ഞത്‌. ഒരു പക്ഷെ അവൾ ടോണിയുടെ കാമുകിയാകാം. അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കവും കവിളുകളിലെ അരുണിമയും തേനൊലിക്കുന്ന സംസാരവും പറയുന്നത് അങ്ങനെയാണ്.
തന്നെക്കുറിച്ച് അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ടോണി പറഞ്ഞത് സ്വന്തം എന്നു മാത്രം. അതു പറയുമ്പോൾ അവൻ തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. വല്ലാത്ത ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ.
തിരികെ മുറിയിലേക്കു പോരുമ്പോൾ സംശയത്തോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി.
"ഓ അവൾ ...."
"അവൾ എന്റെ കക്ഷിയാണെന്നാ നിന്നെ സംശയം "
അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. പ്രദീപ് നിന്റെ ഉള്ളിൽ നിറയെ ചോദ്യങ്ങളാണ്."
" പക്ഷെ എനിക്കങ്ങനെയില്ല. ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ വെട്ടിക്കളഞ്ഞ് ഞാൻ യാത്ര തുടരും . ഒന്നു നിറുത്തിയിട്ട് അവൻ തുടർന്നു.
"പിന്നെ അവൾ.....മൈക്കിൾ റേയുടെ ഭാര്യ സുജാത.... അയാൾ അവളെ നോക്കാറില്ല. പശ്ചിമ ബംഗാളിലെവടയോ ജോലിയണ്. അവളും കുഞ്ഞും അമ്മയുമാണ് ഇവിടെ താമസം. അവൾ ജോലി ചെയ്താണ് അവർ കഴിയുന്നത് "
" പക്ഷെ, അവളുടെ പെരുമാറ്റം ...." ടോണി ഇടക്കു കയറി തുടർന്നു.
" ശരിയാടോ അവൾക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാ"
" പക്ഷെ ഞാൻ പറയുന്നതു് നിനക്കു മനസിലാകുമോ ആവോ.... "
ഞങ്ങൾ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് വിവാഹം കൂദാശയാണ്.അവൾ അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെയാണ്.അവന്റെ ഭാര്യയെ മോഹിക്കുന്നത് പാപം ...."
അതുകൊണ്ട് അവൾ എന്റെ പെങ്ങളും ഞാൻ അവളുടെ ആങ്ങളയും."

ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴും വിസ്മയമായിരുന്നു. എങ്ങും പിടി തരാത്ത ഒരു മനുഷ്യൻ.എത്തും പിടിയും ഇല്ലാത്ത ഒരാൾ. പക്ഷെ ഊഹിക്കൻ കഴിയാത്ത നന്മയും ജീവിത കാഴ്ചപ്പാടുകളും.
ക്ഷീണം കൊണ്ട് ഉറങ്ങിപ്പോയി.അനേക ദിവസങ്ങളിലെ ഉറക്കം.
പിറ്റേന്ന് നേരം പുലർന്ന് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ കട്ടൻ കാപ്പിയുമായി അവൻ അരികിലുണ്ട്.
"ഇത കടിച്ച് ഫ്രഷായിട്ടിരിക്ക് ഞാനിപ്പം വരാം " അവൻ പുറത്തേയ്ക്കു പോയി. എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട് ജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ച് ഇറങ്ങിയതാണ്. വന്നു വീണത് സ്നേഹത്തിന്റെ വിസ്മയ തുരുത്തിൽ.
യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇതൊരു സ്വപ്നമാണോ?
ചിന്തിച്ചിരിക്കെ ഒരു പൊതിയുമായ അവൻ വന്നു. ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവറിൽ ചായയും.. ഒന്നും ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. എങ്കിലും ചോദിച്ചു. "അലീക്കാടെ കടേന്നാണോ "
ഉള്ളിൽ ചിന്ത വേറൊന്നായിരുന്നു. അവിടന്നാണല്ലോ സൗജന്യം.
പക്ഷെ, ടോണി പറഞ്ഞു.
" ഇല്ലെടാ അലീക്കാ തൊറക്കുമ്പം പത്താകും.
പത്തുതൽ പത്തുവരെയാണ് അലീക്ക "
" ഇത് സാമീടെ കടേന്നാ "
"ദോശ സെപ്ഷലിസ്റ്റാ സാമി "
അറിയാതെ ചോദിച്ചു
" പൈസ "
ചോദ്യം തടുത്ത് ടോണി പറഞ്ഞു.
നിങ്ങളെല്ലാം പൈസ കൊണ്ടാണോ അളക്കുന്നത്? പിന്നെ കൊടുക്കാം.കൊടുക്കും"

പിന്നെ സൗമ്യഭാവത്തിൽ അവൻ പറഞ്ഞു.
"നീ കഴിക്ക് "
കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു.
" ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് വില ചോദിക്കരുത്. കഴിക്കുമ്പോൾ കൂടെ ആധിയും അകത്തു പോകും.കഴിച്ചതിനു ശേഷവും അതു് ചികയരുത്. അത് ഭക്ഷണത്തെ വിഴുങ്ങും."

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അവൻ പട്ടണം മുഴുവൻ ചുറ്റി കാണിച്ചു. എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെട്ടുത്തി.അതിനിടക്ക് ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായി.ടോണിക്ക് ഒരു തൊഴിലും ഇല്ല .

പക്ഷെ, കൂലിയില്ലാതെ ഏതു ചുമടും അവൻ ചുമക്കും. ഒരാഴ്ചയായി തന്നെയും ചുമക്കുകയും തീറ്റിപ്പോറ്റുകയുമാണ് അവർ. പലരെയും സഹായിക്കുന്നു കൂലി ഇല്ലാതെ .
ആ സമയവും അവൻ തനിക്കു വേണ്ടി ജോലി തേടി. ഒന്നു സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു
പട്ടേലരുടെ കടയിൽ ഞാൻ കണക്കപ്പിള്ളയായി. അപ്പോഴും അവന് തൊഴിലില്ല ശമ്പളം കിട്ടിയിട്ടും തന്നെ ഔദാര്യം അവൻ പറ്റിയില്ല.
അവൻ പറഞ്ഞു.
" വേഗം പച്ച പിടിക്കാൻ നോക്ക്."
" കുടുംബം നോക്ക് "
ഒരു ദിവസം അവനോടയാൾ ചോദിച്ചു. നിനക്കം വേണ്ടെ ഒരു ജോലി. അവൻ ചിരിച്ചു.
"സമയം വേണ്ടെ "
ഒന്നു നിറുത്തി അവൻ പറഞ്ഞു.
"നിന്നെ കത്തിരിക്കാൻ ആളുണ്ട്.
നിനക്ക് ചെയ്തു തീർക്കാൻ പലതുമുണ്ട്. മുന്നിൽ കാണുന്നു വരാണ് എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു വര്. അപ്പപ്പോൾ ചെയ്യുന്നതല്ലാതെ എനിക്ക്
കടപ്പാടില്ല "
അങ്ങനെ അറിയുംതോറും വിസ്മയമുണർത്തി ടോണി മുന്നേ നീങ്ങി. ഇരവു പകലുകൾക്കിടയിൽ ഒരു ദിവസം ടോണിയെ കാണാതായി. ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ . പതിവുകൾക്കിടയിലെ ഒരു വിസ്മയമായേ ആദ്യം കരുതിയുള്ളു. പിന്നെ പിന്നെ മറ്റുള്ളവരോട്ട് ചോദിച്ചു പട്ടേലരോട് , അലീക്കയോട് , സുജാതയോട് സാമിയോട് പലരോടും. അവരൊക്കെ തിരിച്ചും ചോദിച്ചു. അലീക്ക പറഞ്ഞു. ഓൻ വരും .ഓനെന്താ ജാതി? സ്നേഹാല്ലേ ഓൻ. ഇ ബിടെങ്ങോ ണ്ട് ഓൻ!"
മുറിക്കകത്തു ചെല്ലുമ്പോൾ കനത്ത ഏകാന്തത .
ഒരനക്കം കേൾക്കുമ്പോൾ പോലും അവനെന്ന് കരുതിപ്പോകും. മുറിയുടെ മൂലയിൽ രണ്ട് ബാഗുകൾ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കും. അതു കാണുമ്പോൾ നെഞ്ചിൽ ഒരാന്തലാണ്. മുറിയുടെ ഉടമ റെഡിയാർ തീർത്തു പറഞ്ഞു. ആ മുറി അവന്റെ യാ അവൻ വരും .എനിക്ക് വാടക വേണ്ട എനിക്ക് ജനിക്കാതെ പോയ മകനാ അവൻ - അലീക്കയുടെ കടയിൽ പറ്റുതീർക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു. പറ്റോ? വരട്ടെ. അവൻ വരട്ടെ. എന്റെ മോനാ അവൻ.

താക്കോൽക്കൂട്ടം തരുമ്പോൾ സുജാതയുടെ കണ്ണുകൾ അവനെ തിരയുന്നു. സ്വാമിയും പട്ടേലരും തന്നെ കാണുമ്പോൾ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നു. താൻ ഒടുവിൽ ടോണിയായി രൂപാന്തരപ്പെടുമോ ?

ഒരു ദിവസം വൈകീട്ട് താക്കോൽ വാങ്ങാൻ ചെന്നപ്പോഴാണ് താക്കോലിനൊപ്പം ഒരു കത്തു കൂടി സുജാത തന്നത്. അത് ടോണിക്കുള്ള കത്തായിരുന്നു. പാലക്കാട്ടുകാരി റോസ് മേരിയുടെ കത്ത് അവൾ വരുന്നു.
അവൾ എന്തിനാണ് വരുന്നതെന്ന് അറിയില്ല. അവളെ കുറിച്ച് സംശയവുമില്ല. ഈ രണ്ട് ബാഗുകൾ അവൾക്കു കൈമാറണം. അവൾ എന്തു ചോദിച്ചാലും തനിക്ക് ഉത്തരമില്ല. ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ലെങ്കിൽ ചോദ്യം വെട്ടിക്കളയണം എന്ന അതിബുദ്ധിയുടെ കഥ ആർക്ക് മനസിലാകും? പുലരിയാകോളം കാത്തിരിക്കാം. കാത്തിരുപ്പകൾ